Voor degene die geïnteresseerd zijn in wie er achter dit blog zit: mijn naam is Marissa, ik ben 28 jaar en heb klinische neuropsychologie gestudeerd. Ik leid twee noodopvangcentra voor daklozen gezinnen in Amsterdam en werk bij een psychologenpraktijk. Ondanks dat ik mijn werk met veel plezier doe, heb ik altijd het gevoel gehad dat er meer is dan werken van 9 tot 17 om je hypotheek, auto en andere spullen te kunnen betalen. Ik hou van het gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid en dit is iets wat ik ervaar tijdens het maken van mijn reizen. Ik kan goed functioneren in de maatschappij maar toch lonkt er iets in die wereld daarbuiten. Daarom heb ik ervoor gekozen voor langere tijd weg te gaan met de defender. Ik vind het knap hoe mensen duizenden kilometers te voet of met de fiets afleggen maar ik wil graag mijn hond meenemen en de basisvoorzieningen bij mij hebben. Hieronder een foto van mij en mijn hond, Zuko, in Praag
Mijn liefde voor reizen is eigenlijk al vroeg ontstaan. En toen ik negentien was vertrok ik voor het eerst alleen naar Azië. Het ervaren van nieuwe culturen en het zien van verschillende natuur heeft mijn reislust aangewakkerd. Naast veel Europese landen heb ik Myanmar, Laos, Thailand, Cambodja, Cuba, Curacao, Egypte, Marokko, Namibië, Angola en Amerika bezocht. Stuk voor stuk prachtige landen, maar niets zo mooi als Namibië. De combinatie van ongerepte natuur, wilde dieren, uitgestrekte landschappen en bijzondere bevolkingsgroepen maakte dat ik verliefd werd op Afrika. Hieronder een kleine slideshow van wat foto's van Namibië. Ik weet dat de schoonheid op deze manier niet overkomt, dus kan ik je enkel aanraden om erheen te gaan. Wees niet diegene die het uitstelt. Zoveel mensen willen reizen maar doen het niet. Als je wilt vertrekken, doe het en stel het niet langer uit maar geniet van al het moois dat er te zien valt. Het motto, "alle ervaringen meepakken" heb ik meegekregen van mijn moeder en hou ik altijd in gedachte.
Naast mijn liefde voor mijn hond en reizen, heb ik een voorliefde voor verschillende soorten muziek. Ik ga graag naar een bruin café in Amsterdam en kan dan alle Nederlandstalige hits meezingen onder het genot van een glaasje oude jenever. Maar minstens net zo graag luister ik naar Mahler, Chopin of Tsjaikovski in het concertgebouw. lk speel zelf piano en doe dat met veel plezier.
Hoe graag ik ook onderweg ben, het enige wat ik lastig vind is het niet kunnen zien van familie en vrienden. Ik kom uit een liefdevol gezin en ben de trotse tante van een mooi neefje. Op onderstaande foto was hij ongeveer een maand oud. Ik durf haast niet na te denken over hoeveel hij gegroeid zal zijn als ik hem straks twee jaar moet missen...
Ik hoop dat je nu een iets beter beeld hebt gekregen van wie ik ben en met veel plezier mijn verhalen zult lezen over de voorbereidingen en de reis. En niet vergeten: alle ervaringen meepakken (een wijze les van mijn moeder)!