De weg vervolgt zich verder richting huis. Het eerste rondje Oost-Europa zit er alweer op en ik keer met lood in mijn schoenen terug naar huis. Ieder grens overgang voelt als een stap dichterbij het gehaaste Westen en verder weg van de natuur. Ik zorg nog voor een romantische avond aan zee en eet de lekkerste calamari ooit. Zuko heeft er ook van genoten...
In Kroatië boek ik een huisje midden in de bergen en de eigenaresse weet mij te vertellen dat er een ezel dichtbij staat en zodra zij uitzicht is ren ik naar het beestje toe. Hij komt luid balkend naar mij toe en verwelkomd mij als een lang verwachtte vriend. Ik knuffel en kroel hem tot ik net zo ruik als hij. Z'n neus is fluweel zacht en daar kriebel ik met mijn vingers tot hij stout hapt naar mijn handen. Ik masseer z'n enorme oren en kus zijn hoofd. We zijn maatjes geworden en ik voer hem stiekem wat brood, groente en bezoek hem zodra het kan.
Met Zuko maak ik nog een wandeling door het national park wat grenst aan het huisje en hij komt steeds meer in vorm. We wandelen langs heldere riviertjes, velden vol bloemen en donkere bossen waar de muggen rustig op al mijn ledematen komen zitten. Ik ben lek geprikt en moet mij beheersen niet alle bultjes tot bloedens toe open te krabben.
Als ik verder terug rij en de bergen uit het oog dreig te verliezen besluit ik de Großglockner pas te nemen. De hoogste van Oostenrijk en een laatste test met de defender. De rit verloopt soepel en voor ik het weet staan we alweer op het hoogste punt! Er ligt nog sneeuw en het uitzicht is ontzettend mooi. Als ik het smalle tunneltje doorrij is het aan de andere kant van de berg zo mistig dat ik nog maar een paar meter voor mij uit kan kijken. Langzaam vervolg ik mijn weg naar beneden en rij richting Zell am See en eet hier wat. Hier heb ik nog gewandeld met Mike in oktober en ik herken de weggetjes nog. Het is er nog steeds rustig vanwege corona en ik moet zeggen dat mij dit wel bevalt. De mate van toerisme is precies goed. Geïnteresseerde en reislustige mensen zijn op pad, en de bussen vol Chinezen en andere asociale toeristen die om 5:00 's ochtends voor twee tientjes met easyjet konden vliegen zitten thuis televisie te kijken. Een verademing.
Als ik de bergen achter mij heb gelaten besluit ik zsm door te rijden naar huis en dit avontuur af te sluiten. Er staat mij een drukke week te wachten met veel afspraken met familie en vrienden waar ik ook naar uit kijk. Eerst even de defender opruimen en schoonmaken.
Als ik met Piet de defender na wil lopen blijkt er toch één en ander te schorten aan de auto. We fixen wat op korte termijn kan omdat er alweer een nieuw avontuur voor de deur staat. Ik ga namelijk naar IJsland! Voor die tijd moet wel de achteras vervangen worden vind ik omdat er wat speling inzit en na eindeloos bellen met meerdere leveranciers weten ze mij in Ede te overtuigen dat ze de juiste versie hebben. Het is wel een heavy duty maar dat kan geen kwaad denk ik zo... Even op en neer naar Ede en wat blijkt, hij past niet! Enkel vlakbij Eindhoven ligt nog een juist exemplaar en met Paul spreek ik af vlakbij Hoenderloo. Hij neemt de juiste achteras voor mij mee en op een mooie camping aan de Hoge Veluwe staan we met onze auto's. Het stormt enorm maar dat heeft eigenlijk ook wel wat... De volgende dag is overal in het nieuws dat de rivieren buiten hun oevers zijn getreden.