Het zeilavontuur zit er voor nu weer op, maar wat heb ik genoten. Ik had nooit verwacht het zo erg naar mijn zin te hebben op de open oceaan. Helaas durf ik nog niet met volle overtuiging te zeggen dat ik een goeie zeilster ben, maar ik leer en heb er veel plezier in. Dat is denk ik het aller belangrijkste. Met de eigenaar en de captain hebben we veel om de tafel gezeten en het gehad over de eventuele toekomstplannen. We zijn tot de conclusie gekomen dat een kleinere boot misschien wel beter en fijner is voor het maken van de lange reis door het Panama kanaal, langs Galapagos, de Marquesaseilanden etc. naar Nieuw-Zeeland. Want Nyima heeft eigenlijk ook te weinig zeekooien en ondanks dat het heel gezellig is met z'n vijven, zijn de momenten dat je met twee of drie bent ook erg prettig. Wordt vervolgd...
Nog even ter afsluiting van het zeilen... We hebben zoveel moois gezien, maar het meest heb ik toch wel genoten van de luchten. De zonsopgang en zonsondergang op het water is echt magisch.
Mijn favoriete shift was dan ook van 4:00 tot 08:00. Het is even pittig met opstaan maar zo fantastisch mooi als je in alle rust kunt genieten van de zonsopgang. Maar niet alleen op zee zijn die bijzonder, ook op het land uiteraard. We hebben een paar dagen in een caldeira gelegen en het kleine vulkanische eilandje was ook zeker te moeite waard om te bezoeken. Het was er (uiteraard) rotsig maar wel fijn om even de benen te kunnen strekken zonder weer een stokje in je neus te hoeven duwen.
Met de zeebenen is het nu even klaar en tijdens eerste twee dagen op het land zwalkte ik echt. In bed had ik nog het idee dat ik aan het dobberen was en dat was een vreemde gewaarwording! Misschien begin ik wel een echte zeerot te worden?!
Nu ik weer thuis ben was het natuurlijk tijd om familie en vrienden te bezoeken en mijn lieve neefjes had ik gemist! De oudste is zo een vrolijk en lief kind en ik geloof dat we allebei best blij waren elkaar weer te zien.
Omdat ook de grote Defender reis eraan zit te komen, in welke vorm dan ook, wordt het zo langzamerhand tijd om afscheid te nemen van meerder mensen. Bij de noodopvang waar ik met zoveel plezier, liefde en dankbaarheid gewerkt heb nam ik afscheid van de bewoners, de kinderen en van mijn collega. Met sommige kinderen heb ik iets speciaals opgebouwd en was het mooi om hun een veilige plek te kunnen bieden waar ze konden spelen, praten, lachen en huilen. Ik zal ze missen... en ben zo benieuwd hoe zij hun verdere leven vorm gaan geven.
Maar niet alleen de bewoners zal ik missen, ook mijn liefste collega en nu zeker vriendin. We werden samen voor de leeuwen gegooid en kregen twee noodopvangcentra in Amsterdam onder onze hoede. Zonder al te veel ervaring kregen we de sleutels in onze handen gedrukt, een opgestoken duim van de manager en werd ons veel succes gewenst. We hebben in een klein jaar tijd het pand opgeknapt zodat de bewoners zich thuis konden voelen en veel mooie en dankbare momenten gehad met de gezinnen. Uiteraard was het niet alleen maar lol en plezier maar waren we soms boos, gefrustreerd of zelfs verdrietig omdat we tegen bureaucratisch geneuzel aanliepen in Amsterdam. Maar wanneer ik terugkijk en bedenk dat we daklozen gezinnen weer een hoopvolle toekomst hebben kunnen bieden, ben ik blij dat ik deze kans gepakt heb. Het is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar als we dit allemaal blijven doen koelt die hete plaat vanzelf een keertje af.
Ik ga m'n lieve vriendin, waar ik zoveel van heb geleerd enorm missen. Ze is een voorbeeld voor mij in vele opzichten. Ze is nooit bang zich kwetsbaar op te stellen, altijd goudeerlijk al is de waarheid niet altijd even leuk, gaat voor je door het vuur, nooit jaloers of misgunnend maar altijd oprecht geïnteresseerd en is in staat je zelfvertrouwen te geven als het hier even aan schort. Dankjewel lieve Deborah!
Van andere mensen zal ik komende tijd ook afscheid nemen en dan in juni vertrekken. De laatste aanpassingen aan de defender zal ik deze weken doen en dan alles rustig aan gaan inpakken. Spannend! Ik hoop maar dat de auto zich goed houdt tijdens deze rit...