De eerste trip! Gewapend met een standkachel zijn we klaar voor de eerste rit richting het tatra gebergte. De defender heeft het super gedaan en startte zelfs na een nacht waarin de thermometer - 18 ℃ aangaf. Wat een auto!
De heenreis verliep voorspoedig en met een kleine stop in Berlijn vlogen we over de snelwegen in Duitsland. Nou ja, wel met een gemiddelde snelheid van 100 km per uur... Zodra je harder rijdt gaat het dieselverbruik exponentieel omhoog. Maar met een gemiddelde van 1 op 10 ben ik toch heel tevreden. De mileuzones zijn minder tevreden over de defender, dus houd hier rekening mee als je een stad bezoekt.
Eenmaal aangekomen in Polen werd het steeds kouder en witter. Er lag op sommige plekken ruim 80cm sneeuw. Door de witte bergtoppen, de vergezichten in valleien, de door sneeuw bedekte naaldbomen en de heldere beekjes leek het alsof je door een sprookjesbos reed. Hieronder wat foto's van de omgeving. Als je op het pijltje rechts op de foto drukt verschijnen er meer foto's.
Rijden en wandelen door deze omgeving was heel ontspannend. De sneeuw dempt ieder geluid en tijdens het wandelen hoorde je enkel het gekraak van de sneeuw onder je voeten. Een wandeling moest je vroeg maken want om 16 uur was het donker. Het ritme was dus rond 19 uur naar bed en rond 6 uur opstaan. Het was te koud om 's avonds buiten te zitten en eigenlijk deden de lange nachten en het leven op het ritme van het daglicht mij erg goed. Een betere ochtend dan ontwaken door de zonsondergang op een berg in een defender kan ik mij bijna niet voorstellen.
Wild kamperen is eigenlijk niet toegestaan in het tatra gebergte onder de boomgrens maar er waren veel wegen die niet veel bereden werden of zelfs doodliepen door de vele hoeveelheden sneeuw. De defender kon met een beetje glijden hier komen en zo had ik mooie slaapplekken onder de heldere sterrenhemel omringt door sneeuw en naaldbomen. De standkachel loeide de hele nacht door want overal zitten kieren waar de winterse kou doorheen waait. Het raampje in het dak zorgde ervoor dat ik kijkend naar de sterren in slaap kon vallen. Wat een gevoel van vrijheid en verheug ik mij op de lange reis als ik zo weg ben!
De meeste snel- en tolwegen heb ik vermeden. Hierdoor kreeg ik een goed beeld van het binnenland van Polen en Slowakije. De locals keken soms argwanend als ik ronkend met de defender door de smalle straatjes reed. Maar de mensen zijn ontzettend vriendelijk en ik heb mij laten vertellen dat ik door het mooiste dorpje van Slowakije ben gereden, dat heette Osturna. De huisjes hier waren allemaal nog in authentieke bouwstijl en het was inderdaad een mooi dorpje. Overal stonden oude kerkjes op heuvels te wachten op het weinige bezoek dat ze nog kregen, wachtend op een mooi gebed. Eentje heb ik er bezocht en juist de oude, vervallen en verlaten staat maakte het zo een mooie plek.
De eerste rit was een groot succes. Ik heb de auto beter leren kennen en vertrouwen gekregen in z'n prestaties. Natuurlijk is het een klankkast en moet de radio op volume stand maximaal om het te kunnen horen, de kou dringt overal doorheen, eenmaal aan het glijden laat de defender zich niet meer besturen, hij rijdt niet goedkoop maar als je door de bergen rijdt in zo een auto met het vooruitzicht nog vele mooie reizen te maken prijs ik mijzelf gelukkig (en ik denk Zuko ook).
