Op aanraden van Hassan vertrek ik richting een waterval die erg indrukwekkend moet zijn. Ik heb al heel wat watervallen gezien maar ik ga vol goede moed op pad en besluit de auto ergens neer te zetten en de laatste kilometers te lopen. Het kan niet ver zijn en het is een beetje bewolkt, perfect weer om even te benen te strekken.
Al snel loop ik langs huisjes die overgenomen worden door de natuur. Er zijn veel vervallen plekken en op de één of andere manier heeft dat wel iets. Het toont ook aan dat alles wat wij mensen maken gewoon verdwijnt en wordt opgeslokt zodra wij er niet meer zijn. De natuur vindt zijn weg wel en heeft ons echt niet nodig. Integendeel... Wij hebben haar nodig! Als nou eens meer mensen dat zouden beseffen.
Ik vervolg mijn weg en mijn geluk kan niet op! Ik zie twee paarden, rustig met hun staart alle vliegen weg zwiepend, wat gras eten. Ik moet ze even aaien maar Zuko is hier niet van gediend. Hij is super onrustig en blaft zelfs tegen ze! Hij blaft echt nooit en dus geef ik het maar op.
In de verte hoor ik al het gebulder van een waterval en vervolg mijn weg. Een bord ter ere van een wetenschapper vertelt mij dat hij gezegd heeft, 'The Una should not be protected from the people, people should be educated how to protect the Una'. En ik denk dat dit een mooie universele uitspraak is voor alle natuur.
Hassan heeft niet gelogen en de waterval is imponerend.
Ik heb nog wel zin om een stukje te lopen dus vervolgen we onze weg de bergen in en maken een heerlijke wandeling. Wat een rust... Ik ben gewoon niemand tegengekomen en dat bevalt erg goed.
