Ik kreeg de mogelijkheid om voor weinig geld naar Rome te vertrekken en aangezien ik niet bang ben voor corona pakte ik deze kans met beide handen aan. Gedurende mijn trip heb ik een dagboekje bijgehouden. Dit doe ik eigenlijk standaard. Maar voor nu zal ik twee kleine stukjes delen en verderop staan wat foto's.
Het was overdag stil en leeg in de stad. 's Avonds kwam deze wat meer tot leven maar ik denk dat ik op een bijzonder moment ben heengegaan omdat het Vaticaan bijvoorbeeld zo goed als leeg was, dit zul je straks zien.
Maar eerst een kort stukje wat ik schreef in het vliegtuig. In mijn dagelijks leven word ik niet veel geconfronteerd met corona. Ik schrok daarom wel van Schiphol en dat valt hieronder te lezen.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
11:00 Wat een angst. Gewoon omdat deze in het leven is geroepen door overheden. Mensen lopen als machines door de luchthaven en vermijden ieder menselijk contact. Als een oudere man tegen de stroom inloopt wordt hij letterlijk uitgescholden en met een sneer, “fack off” weggekeken. De arme man heeft waarschijnlijk de eerste tachtig jaar van zijn leven in een beschaafde samenleving doorgebracht waarin mensen elkaar begroette, ruimte maakte of zich zelfs verexcuseerde. Dit alles is in korte tijd ondenkbaar geworden en ik heb te doen met deze man. Het ontroerd mij bijna en eigenlijk wil ik weg. Niet naar Rome, maar simpelweg verdwijnen. Weg van deze gekte, angsten en asociale samenleving. Waar zijn onze normen en waarden tegenover onze medemens gebleven? Het individualisme zegeviert nog meer na de uitbraak van corona en ieder denkt enkel aan z’n eigen veiligheid. Ik voel mij al gauw te veel in deze samenleving en als het meisje achterin het vliegtuig voor mij moet opstaan gebeurt dit met een diepe zucht en de vraag of ik ‘echt daar zit?’ Ik beantwoord haar vraag schuldbewust met een knik en neem plaats naast het raam. Ik wend mijn blik tot het lege platform en zet mijn koptelefoon op. Alle geluiden worden onderdrukt en ik zet mijn playlist 'piano' aan. Ik dein wat mee met Chopin en daar zit ik dan, op stoel 33A, achterin het KLM toestel richting Rome, kijkend naar alle bandjes van mijn medepassagiers die zich strak spannen om de oren, zodat hun neus en mond beschermd is tegen een griepvirus. Een virus die wereldwijd minder dan 0.035% doden veroorzaakt heeft, maar waarvoor angst heerst die meester is geworden van ons allemaal. Wanneer ik Amsterdam klein zie worden onder mij sluit ik mijn ogen en wacht geduldig af tot de twee en halve uren voorbij zijn en ik mij in Rome bevind. Ik ben eraan toe even uit mijn vaste omgeving gehaald te worden en weer iets nieuws te ontdekken.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vanaf nu beloof ik dat het iets minder deprimerend wordt. Sterker nog, de eerste avond moest ik mij alleen vermaken in de stad en dat ging prima! Hieronder kun je lezen hoe ik de stad 's avonds heb ervaren.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
20:00 Giechelend struin ik door de straten. Komt het door het ene glas pinot grigio of door het gevoel van volledige onafhankelijkheid en vrijheid waar ik zo naar verlangd heb? Wat het ook is, ik geniet van het romantische Rome. De Italiaanse mannen hier zijn gezegend met een dikke bos donker haar, hun huid is zacht gekleurd zoals de bovenkant van een vers afgebakken broodje en in hun casual toch chique kledingstijl zien ze er oogverblindend uit. Omdat ik alleen door de straten struin klinkt hier en daar een opmerking en wanneer ik alleen uiteten ga komt de eigenaar meerdere keren naar mij toe om te zeggen dat ik zo mooi ben en krijg ik een fris glaasje limoncello als afsluiter. Als je als vrouw onzeker bent kan ik aanraden alleen naar Rome te gaan.
Na een huisgemaakte ravioli zoals die alleen in Italië te eten is, vervolg ik mijn weg weer door de stad. Wat voor de één een puinhoop is of achterstallig onderhoud, is voor mij een mogelijkheid tot verbeelding. Ik zie de rijke geschiedenis terug in de vervallen gebouwen, de kapotte stenen en in de ruïnes. Ik zie de gespierde Romeinen in hun loshangende kleding banjeren door de straten. Ondertussen waait de warme wind door m’n haar, de straat muzikant speelt hetzelfde nummer over en over en ik kijk naar de stad en naar de mensen. Ik geniet van ieder detail dat ik zie in deze stad. De kleine steentjes, waarop bijna onmogelijk met hakken te wandelen is, de afwisselend gesloten of opengeklapte en meestal donker groene raamluiken aan de roze getinte huizen. De drie koppige en loodzware lantaarn palen, hoog tornend boven de massa, die z’n licht wit geel op de mensen laat schijnen. Maar ook de gezellig, volle terrassen, alsof er nooit corona is geweest, en dat doet mij goed.
Ik sprak een taxichauffeur in Rome en hij heeft het moeilijk. Ik sprak een Afrikaan op straat die zijn armbandjes niet meer kan verkopen. En ik sprak een man die mij drie keer gevraagd heeft of ik op blote voeten wilde wandelen. Ik heb vriendelijk bedankt en sloeg rechtsaf waar hij links ging. In volledige anonimiteit ging ik weer op in de menigte. Opgeslokt door de mensenmassa verdwaalde ik in de smalle straten. Af en toe maakte ik ergens een foto met mijn nieuwe camera. Een goeie fotograaf zal ik nooit worden. Iets vastleggen met het gevoel dat het mij geeft lukt mij simpelweg niet. Door de lens ziet de wereld er voor mij zoveel doffer uit. Ik mis de elementen van geur en geluid. Ik krijg de sfeer niet overgebracht op het toestel dus besluit ik zoveel mogelijk mentale foto’s te maken in de hoop deze te onthouden.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zoals gezegd heb ik foto's gemaakt maar deze geven dus niet weer hoe ik de stad ervaren heb. Wanneer je niet angstig bent voor corona of tot een kwetsbare groep behoort kan ik echt aanraden om dit soort stedentrips te maken. Je spekt de economie, als je het goed doet ook de lokale ondernemer en ziet de stad zonder hordes toeristen.
Neem een kijkje zou ik zeggen!
Het Pantheon
Het Colosseum
Het Vaticaan
Castel Sant' Angelo
